Blog Agnieszki Kubickiej: Ile jest Twojego życia w Twoim życiu?

Ile jest Twojego życia w Twoim życiu?

Anka wyjechała do Wielkiej Brytanii kilka lat temu, żeby realizować marzenia. Chciała się rozwijać. W pierwszym roku podjęła nawet jakieś próby, zapisała się na kurs angielskiego. Po niedługim czasie jednak na rozwój nie miała już sił, bo czuła się zbyt zmęczona po pracy. Z samej pracy nie była zadowolona. Zatrudnienie nie przynosiło jej rozwoju. Przerwała kurs angielskiego, ponieważ nie potrafiła zmotywować się, żeby robić coś po pracy. W firmie pracowała głównie z rodakami, w związku z tym nie miała dodatkowego bodźca do nauki języka. Jak mówiła, wpadła w błędne koło. Z jednej strony nie była zadowolona ze swojej pracy, z drugiej z lęku przed zmianą, przed ryzykiem, nie potrafiła się z niej wyrwać. Kiedy spotykałyśmy się podczas jej przyjazdów do Polski za każdym razem słyszałam to samo: „Nie lubię tej pracy. Męczę się w niej. Nie znam dobrze języka angielskiego. Nie wiem czy znajdę coś lepszego. Nie zarabiam też zbyt dużo, ale wystarcza mi na to, żeby opłacić rachunki, wyjść na imprezę. Nie realizuję moich marzeń, nie rozwijam się. Czuję się jakbym utknęła w martwym punkcie…”

W martwym punkcie

Zdarza się w życiu i tak, że zabrniemy w „ślepy zaułek”. Czasem „martwy punkt” może „potrwać” nawet dłuższą chwilę, ale kiepsko byłoby, gdyby w takim miejscu przeżyć kilka lat albo i resztę życia. Tego czasu nikt nam nie zwróci.

Czego żałują ludzie?

Pracownica jednego z hospicjum pytała przebywającym tam ludzi, czego żałują najbardziej. Spisywała ich odpowiedzi. Wśród nich jedną z częstszych był żal, że nie mieli śmiałości żyć tak jak naprawdę chcieli, że nie mieli odwagi sięgnąć po to, co było dla nich ważne, że nie ryzykowali częściej, nie podejmowali prób.

Coś w tym jest, że czasem trudniej jest pogodzić się z tym, że się nie spróbowało, niż z tym, że próba, którą podjęliśmy się nie powiodła. W końcu zawsze może być następna. Na jednej próbie świat się nie kończy. A ktokolwiek cokolwiek osiągnął, wie że droga człowieka pełna jest prób i błędów, upadania i wstawania, zmierzania… lub jeśli ktoś woli – wegetowania.

Tylko po co wegetować, skoro można żyć?

Jeśli czujesz, że jesteś w „martwym punkcie”, że utknąłeś – odważ się. Postaw choć jeden, mały krok do przodu. Niech Cię nie zatrzyma lęk przed ryzykiem. Dopóki jesteś, możesz pójść do przodu. Może tam jest więcej, lepiej, bardziej, może odkryjesz jeszcze coś innego. Spróbuj.